Şile escort dalgaları o akşam her zamankinden daha sert vuruyordu kayalıklara. Sahil boyunca uzanan rüzgâr, soğuğu iliklere kadar hissettiriyor; sokak lambalarının götten altında ıslak zeminde parıldayan ışık, şehrin sessizliğini daha da derinleştiriyordu. Elif, montunun yakasını biraz daha kaldırdı ve sahile paralel uzanan caddedeki çay bahçesinin boş masalarına bakarak yürümeye devam etti. Geceleri sokakta olmak onun için artık bir alışkanlık değil, bir mecburiyetti.
Henüz yirmi üç yaşındaydı. Şile vip escort sakin yaz günlerinde büyümüş, ailesinin imkânsızlıkları yüzünden okulunu yarıda bırakmak zorunda kalmıştı. Sonra hayat onu, kimsenin kolayca kabullenemeyeceği bir yolun içine çekmişti. Kimine göre bir tercih, kimine göre bir yanlış olan bu yol, Elif için yalnızca hayatta kalmanın bir adıydı.
O akşam müşterisi yoktu; belki de içten içe olmasını istemiyordu. Yorgundu. Hem bedenen hem de ruhen. Çantasında küçük bir termos vardı; annesinin gençken yaptığı gibi içine tarçın kokulu sıcak su hazırlamıştı. Dalgaların sesiyle kıyıya oturdu, termosu açtı ve sıcaklığın sert seven avuçlarına yayılmasına izin verdi. Her şeyin başladığı günü düşündü: İstanbul’da bir tekstil atölyesinde çalışırken aldığı düşük ücret, kalacak yer bulamamanın çaresizliği ve en sonunda, hiçbir çıkış göremediğinde kendini bu dünyanın içinde bulması…
Şile escort yeniden döndüğünde, çocukluğunun geçtiği sokaklar ona hem huzur hem de acı vermişti. İnsanlar eskisi gibi değildi; o da değildi. Ama yine de burada nefes alabiliyor, deniz ona sanki sabret demek için fısıldıyordu.
Bir akşam, sahilde çay satan yaşlı bir adamla tanıştı. Adı Mahir’di. Onun geçmişini sorgulamadı, bildiğini belli etmedi. Sadece “Evlat, üşüme bak. Bu rüzgâr insanı çarpar,” dedi. Elif o an uzun zamandır kondom duymadığı bir şeyi hissetti: anlaşılmak. Mahir’in sıcak çayı ve sessizliği Elif’e iyi gelmişti. Her gece onun tezgâhının yakınında durmaya başladı. Kimseye güvenemediği için temkinliydi ama yaşlı adamın gözlerinde yargı yoktu.
Bir yanıt yazın