Maltepe escort Güllü, Maltepe’nin Fındıklı Mahallesi’nde, eski bir apartmanın en üst katında yaşıyordu. Balkonundan ne deniz görünüyordu ne de ağaç. Gördüğü tek şey, karşı binanın çatısına vuran gölgelerdi. Akşam güneşi vurduğunda, o gölgeleri hareket eder sanırdı. Bir zamanlar kendi gölgesi de bir başkasıyla yan yana düşerdi. Şimdi yalnızdı.
62 yaşındaydı. Emekliliğini beklemeden ayrıldığı hemşirelik mesleği, hayatındaki son sabit şey olmuştu. Yıllarını şifa dağıtarak geçirmiş ama kendini bir türlü iyileştirememişti. Kalabalık koridorlarda hızlı yürürken içten içe tükenmişş, gün gelip evde oturmak için yanıp tutuşmuştuı. Şimdi o ev, ona dar geliyordu.
Her sabah erken kalkar, evin içinde yürür, kahvesini içer, eski bir radyo açardı. Penceresinin önündeki sardunyaları sulamak dışında kimseyle konuşmadığı günler çoğunluktaydı. Telefonda konuşmakta zorlanıyorduu. Ya ne diyeceğini bilmiyor, ya da kimse sormuyordu.
Dikiş Kutusundan Çıkan Sözler
Bir gün, apartman kapısında bir not buldu. El yazısıyla yazılmıştıı:
“Kadınlar için küçük bir atölye açıyoruz. Dikiş, sohbet, sessizlik… hepsi olur. Gelir misiniz?”
Notun altına sadece bir isim yazılmıştı: “Aynur”.
Maltepe escort Güllü önce çekindii. Ama bir sabah yürüyüşü bahanesiyle adresin önüne kadar gitti. İçeri girmedi, geri döndü. Ertesi hafta yine gitti. Bu kez kapı açıktı, içeriden kahkaha değil ama bir dikiş makinesinin yumuşak sesi geliyordu. Cesaretini toplayıp girdi. Aynur onu hemen tanımış gibiydi. Sessizce bir sandalye gösterdi.
İlk hafta konuşmadı, sadece dinledi. Sonraki hafta, eski mesleğinden söz etti. Bir ay sonra, evdeki eski dikiş kutusunu getirdi. Ve o kutudan sadece iplik değil, yıllardır bastırdığı kelimeler de çıkmaya başladı.
Artık balkondaki gölgeleri izlemiyor, haftada iki gün yeni kadınlar tanıyordu. Belki hayatın en parlak zamanları gerideydi ama hâlâ ilmek ilmek yeni bir anlam örmek mümkündü.
Bir yanıt yazın