Ümraniye escort dar sokaklarından biri, gecenin sessizliğinde ıslak bir rüzgârla inliyordu. Sokak lambaları sarı bir ışıkla yanıp sönüyor, gölgeler kaldırım hırçın taşlarının üzerine düşüyordu. Elif, o lambanın altında durdu. İnce montunun yakasını kaldırmıştı, çünkü kasım ayının soğuğu kemiklerine kadar işliyordu.
Henüz yirmi üç yaşındaydı. Ama gözlerinin altındaki morluklar, yaşadığı hayatın ağırlığını anlatmaya yetiyordu.
Bir zamanlar hayalleri vardı Elif’in. Lise yıllarında kuaför olgun olmak isterdi, kendi küçük salonunu açmayı düşlerdi. Ama kaderin planı başkaydı. Babası evi terk etmiş, annesi yıllar boyu temizlik işlerine gitmişti. Sonra bir gün, o da hastalanmıştı. İlaçlar, kiralar, borçlar derken Elif’in omuzlarına çöken yük büyümüş, nefes alamaz hale gelmişti.
Başlarda gündüzleri milf markette kasada çalıştı. Sonra işten çıkarıldı. Yeni bir iş bulmak için çabaladı ama kimse genç ve yalnız bir kadına kolay kolay güvenmedi.
Bir gece çaresizce evde otururken, alt kattaki komşusu “kolay para kazanmanın” yollarından bahsetti. Elif önce karşı çıktı, ama annesinin ağrı nöbeti başladığında düşünmeden dışarı çıktı.
O günden sonra, Ümraniye escort geceleri Elif’in sessiz evi haline geldi. İnsanların bakışlarından kaçmayı, duygularını susturmayı öğrendi. Her sabah eve döndüğünde aynanın karşısına geçer, yüzüne uzun uzun bakardı.
“Bu ben değilim,” derdi sessizce, ama her gün aynı hatayı tekrar ederdi.
Bir gece, sokakta yaşlı bir adam yanına geldi. Ona para uzatmak yerine sadece “Kızım, hayat bazen seni en karanlık yere iter ama o karanlıktan götten veren çıkmak da senin elinde,” dedi. Elif o sözü hiç unutmadı.
Sabah olduğunda içini tarif edemediği bir umut sardı. Yıllardır erteliyordu ama artık başka bir yol bulmalıydı.
O gün Kadın Dayanışma Merkezine gitti. İçeri girerken kalbi deli gibi atıyordu. Kadınlar onu yargılamadı. Sadece dinlediler, sarıldılar.
Bir yanıt yazın