Ümraniye escort soğuk rüzgârı gece sokaklarına vururken, Elif adındaki genç kadın dar kaldırımlarda yavaş adımlarla yürüyordu. Üzerine giydiği ince mont, İstanbul’un ayazına karşı neredeyse hiçbir işe yaramıyordu. Ama Elif’in alışmış bir yüz ifadesi vardı; hayat onun karşısına milf çıkardığı zorluklarla çoktan ruhunu sertleştirmişti. Henüz yirmi iki yaşındaydı, ama gözleri, yılların ağırlığını taşıyan bir kadının gözleri gibi derindi.
Çocukluğunda babasının evi terk etmesi ve annesinin ağır bir hastalığa yakalanması, Elif’i erken yaşta hayatta kalma mücadelesine zorlamıştı. Liseyi bile yarıda anal bırakmış, annesine bakmak için çalışmaya başlamıştı. Temizlik işleri, markette kasiyerlik, kafede garsonluk… Ne iş bulduysa yapmıştı ama evin borçları ve ilaç masrafları hiçbir zaman bitmiyordu. Para yetmeyince, eline hiç yakışmayan bir yola adım attı. Geceleri Ümraniye vip escort gölgeli sokaklarında yaşayan bir hayat kadınına dönüştü.
Bir akşam, yine soğuk bir Ümraniye escort gecesinde, işten dönerken sokak lambasının altında titreyen yaşlı bir adam görmüştü. Adam, şapkasını düşürmüş, elleri kanamıştı. Elif yanına yaklaşıp, “İyi misiniz?” diye sordu. Adam hafifçe gülümsedi, “Yıllar bana karşı nazik davranmadı kızım,” dedi. Elif, adamı kaldırdı, en yakın apartmanın girişine götürüp dinlendirdi. Adamın gözlerindeki minnet duygusu, Elif’in uzun zamandır hissetmediği bir sıcaklık uyandırmıştı. O an anladı ki, içinde hâlâ iyilik yapabilecek bir güç vardı, hâlâ insan kalabilmişti.
Eve döndüğünde annesi uyuyordu. Elif onun başını okşadı, “Bir gün seni buradan çıkaracağım anne,” dedi fısıltıyla. Ama bu söz, uzun zamandır kendi kendine bile söylemeye cesaret edemediği bir vaat gibiydi.
Bir sabah, komşuları ona belediyenin kadın dayanışma merkezinden bahsetti. Elif önce çekindi. Oraya gitmek, hayatının gerçekleriyle yüzleşmek demekti. Ama yüreğinin bir yerinde, yıllardır söndürdüğü umut kıvılcığı yeniden yanmaya başlamıştı.
Bir yanıt yazın